រឿងនន្ទកយក្ស

យក្សនោះទទួលភារះយាមមាត់ជណ្តើរវិមានព្រះឥសូរនាភ្នំមួយជិតព្រៃហេមពាន្តដើម្បីលាងជើងទេវបុត្រ,ទេវតា,ឥន្ទព្រហ្មដែលឡើងទៅគាល់ព្រះឥសូររាល់ៗថ្ងៃ។ ទេវតាទាំងឡាយរពឹសដកសក់រលីងដល់គុម្ពត្រចៀកនិងត្បកក្បាលទំពែកឆែកឆក គួរឲ្យអាណិតពេក។ នន្ទកៈអង្គុយយំជានិច្ចកាលគិតថា ឱពុទ្ធោអើយ! អញឡើងទៅគាល់ព្រះឥសូរ សូមឲ្យព្រះអង្គប្រសិទ្ធី ចង្អុលម្រាមដៃឲ្យខ្លាំងពូកែដោយមន្តអាគម។ នន្ទកៈឡើងទៅថ្វាយបង្គំព្រះឥសូររួចរាយការណ៍សព្វគ្រប់ជូនព្រះអង្គៗក៏អាណិតនន្ទកយក្សព្រមប្រសទ្ធីមន្តអាគមឲ្យបានស័ក្តិសិទ្ធិដូចបំណង។ គេថ្វាយបង្គំលាព្រះឥសូរចុះមកយាមមាត់ជណ្តើរដូចមុនទៀត ម្តងនេះគាត់ធ្វើមុខមាត់ញញឹមញញែមរង់ចាំទេវតាឡើងទៅគាល់ព្រះឥសូរដូចមុនទៀតឯទេវលោកត្បកក្បាលនឹងអង្អែលលេងដូចធម្មតានន្ទកះក៏ស្រែកជេរថាយ៉ើកនឯងទាំងអស់មុខជាស្លាប់នឹងដៃអញមិនខានរួចវាចង្អុលម្រាមដៃចំពោះទេវលោកមួយរំពេច ស្លាប់អន្តរាយវិនាសទាំងអស់ឥតសល់មួយ, ថ្លែងពីព្រះឥសូរបានជ្រាបពត៌មានអំពីរឿងនន្ទកយក្សដែលប្រើមន្តអាគមធ្វើឲ្យទេវតាវិនាសទាំងអស់នោះ ព្រះឥសូរក៏ព្រួយបារម្ភ នឹកឃើញថា អញខុសហើយម្លោះហើយព្រះឥសូរក៏រត់ភៀសខ្លួនទៅនៅនគរបាតាលពិភពនាគ៕

ថ្ងៃច័ន្ទ ១៣រោច ខែបុស្ស ឆ្នាំមមែបញ្ចស័ក ព.ស.២៥៤៧,ទី១៩/០១/២០០៤៕