និគមថ្កូវមានវត្តខ្មែរ៤៤

វត្តដែលកើតមានអធិករណ៍ ៣វត្តក្នុងឆ្នាំ៩២នេះ,ដោយឡែកវត្តទក្ខិណានិគ្រោធ(ចុងព្រៃ) ឃុំភឿកហឹងលេចឡើងរឿងរ៉ាវធំដុំបំផុត។ ហេតុដើមព្រះសង្ឃនិងញាតិញោមជើងវត្តបានឯកភាពលក់បាង១, ជើងតាំង៤, និងជើងតាំងខ្ពស់២ទៀត,របស់ទាំងអស់នោះដាំខ្យងមានតម្លៃ។លក់បាន៣០.០០០.០០០ដ (សាមសិបលានដុង)នោះជារបស់វត្តតាំងពីឆ្នាំ១៩៤៧ដល់ឆ្នាំ១៩៩២,គិតជា៤៥ឆ្នាំហើយ។
ប្រាក់៣០០.០០០.០០០ដ,គេដកយក២.០០០.០០០ដុង,ទិញស្រែបាន៥កុងកន្លះ,រួចយកទៅផ្ញើនិងរដ្ឋ២៨.០០០.០០០ដុង,ខេត្តត្រាវិញ,ត្រូវនិងថ្ងៃទី២០/១០/៩០,ប្រាក់នោះបំរុងកសាងព្រះវិហារដែលចាស់ទ្រុឌទ្រោមណាស់ទៅហើយ។រយះដ៏ខ្លីមានមនុស្ស២នាក់ប្តីនិងប្រពន្ធបានធ្វើសំបុត្រប្តឹងចោទប្រកាន់ទារយកប្រាក់វត្តពាក់កណ្តាល,ដោយសំអាងថារបស់នោះជាសម្បត្តិឪពុកម្តាយគេផ្ញើក្នុងវត្ត។ពីរនាក់នោះគឺប្តីឈ្មោះចូវឋាន់ង្វៀង,ប្រពន្ធឈ្មោះឡឹមធីណាំ,ពាក្យក្តីក្តាំចោទប្រកាន់លោកច្រើនយ៉ាង ។ល។
រឿងរ៉ាវនេះវែងអន្លាយពីគីវឡុងមកដល់ខេត្តត្រាវិញ។
លុះថ្ងៃ២៣/៦/៩២ សាលាដំបូងខេត្តត្រាវិញបាននិមន្តនិងអញ្ជើញទៅរួមស្តាប់រឿងរ៉ាវប្រាក់,អស់លោកធំតុលាការចេញអាជ្ញាក្រិត្យក្រមអារកាត់ពុះចែកប្រាក់វត្តឲ្យទៅគេក្រអេះរំលោភភ្នែកស្រស់របៀបកោរមិនដាក់ទឹក។នេះសុចរិត,យុត្តិធម៌ឋិតនៅត្រង់ណា?ព្រះសង្ឃយើងស្តាប់ហើយវាឈឺក្បាល,តឹងទ្រូងលើសជម្ងឺដទៃទៀតមួយរយដង៕

និពន្ធក៍ៈ ព្រះតេជព្រះគុណព្រះមេគណ កេសរវិនយោ មហាត្រឹង យន់ ព្រះចៅអធិការវត្តដី​ក្រហម
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ១ កើតខែបុស្ស ឆ្នាំវកចត្វាស័ក​ ព.ស.២៥៣៦ត្រូវនឹងថ្ងៃទី២៥ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៩២៕