សមរភូមិវត្តក្រពុំឈូកច្រាលចារុ៍

ព្រះភិក្ខុយឿង សុខ បួសរៀននៅវត្តចារុ៍ ព្រះជន្ម២៥ (កើតឆ្នាំ១៩៥០) ឯព្រះភិក្ខុគឹម សុមន៍ បួសរៀននៅវត្តកោះស្លា ព្រះជន្ម២២(កើតឆ្នាំ១៩៥៣)ព្រះភិក្ខុទាំងពីរអង្គនេះហ៊ានក្លាហានអង់អាចពុះពារមោះមុតចំពោះឧបស័គ្គកាំភ្លើងខ្លីវែងគ្រាប់បែកភ្លើងនិងគ្រាប់បែកផ្សែងចំពុះទុងនិងកាំបិតស្នៀតរបស់ខ្មាំងទ្រឹស្តិស្មូរទុជ៌នឃោរឃៅហ៊ុមព័ទ្ធវត្តចារុ៍ដើម្បីចាប់លោកសង្ឃខ្មែរទៅធ្វើទាហាន។ ព្រះសង្ឃយើងចំនួន១.២០០អង្គ,រួមជាមួយនឹងវត្តនានាមូលមតិគ្នាជាឯកច្ឆ័ន្ទ,កាត់ពុះទំលុះចូលសមរភូមិប្រយុទ្ធយ៉ាងសកម្មក្តៅគគុកគ្មានគ្រឿងយុទ្ធោបករណ៍អ្វីសោះ,សូម្បីតែដែកមួយតឹកក្នុងដៃក៏គ្មានផង,ពោះទទេស្អាតគ្មានបាយមួយគ្រាប់,ដោយឆន្ទះស្នែហាជាតិ-សាសនាហ៊ានពលីសាច់ស្រស់ឈាមស្រស់ក្រហមឆ្អៅ លើថ្លុកឈាមទិសឧត្តរអែបព្រះវិហារវត្តចារុ៍។
ឯសត្រូវជិះជាប់ជាន់លើខ្លួនព្រះភិក្ខុនឹងទ្រនាប់ជើងដែកជាច្រើនគ្នា,វាយកាត់ទម្លុះពុះពារមិនល្បើកសោះរហូតដល់ដំណក់ឈាមចុងក្រោយបំផុត។យើងសំឡឹងមើលគ្រឿងបរិក្ខារទាំងពីរអង្គប្រឡាកប្រឡូសស្រមូញស្រមកពាសពេញគួរឲ្យអាណោចអាធ័មនឹកដល់វិរបុរសដទៃទៀតគ្រប់ជំនាន់។ ឯព្រះសង្ឃយើងត្រូវរបួស១១អង្គគឺធ្ងន់៣,ស្រាល៨,និងពលីជីវិតពីរអង្គទៀត។ ខ្មាំងឈ្លានពានស្លាប់ស័ក្តិពីរកន្លះម្នាក់របួសពីរនាក់។
ហេតុនេះ កុលបុត្តកុលធីតា និងព្រះសង្ឃខ្មែរត្រូវចាប់អារម្មណ៍ថ្ងៃអនុស្សាវរីយ៍ដ៏អស្ចារ្យ គឹថ្ងៃទី២០-២១/០២/៧៥ កុំភ្លេចឱយសោះ៕

ថ្ងៃអាទិត្យ ២រោច ខែបុស្ស ឆ្នាំមមីចត្វាស័ក ព.ស.២៥៤៦,១៩/០១/២០០៣៕