រឿងវក្កលិថេរ

ព្រះថេរៈអង្គនេះកើតក្នុងត្រកូលព្រាហ្មណ៍នាក្រុងសាវត្ថីមានឈ្មោះថាវក្កលិមាណព បាន​រៀន​ចេះ​ចប់គម្ពីរត្រៃវេទតាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍ ។ មាណពនេះមានសេចក្ដីជ្រះថ្លា​បានលះ​បង់​គេហស្ថាន​ចូលទៅ​សូមឧបសម្បទាក្នុងព្រះពុទ្ធសាសន៍ផ្ទាល់ព្រះជិនស្រីសមណគោតម, ពេលដែលព្រះអង្គយាងចូល​ទៅកាន់ក្រុងសាវត្ថី ។ ភិក្ខុរូបនេះបួសហើយមិនខំចម្រើនសមណធម៌ គិត​តែដើរតាមប្រកិតដិតជាប់​គយគន់មើលរូបព្រះអង្គជានិច្ច ។ ព្រះអង្គទ្រង់បណ្ដេញ​ចេញឲ្យ​ទៅ​រៀន​ធម៌អាថ៌ ។ ភិក្ខុរូបនេះកើត​ទោមនស្សទាស់អធ្យាស្រ័យនឹងព្រះសាស្ដា បានឡើងទៅកំពូលភ្នំ​គិជ្ឈកូដ​​បំណងនឹងទម្លាក់សម្លាប់​ខ្លួន ។
ព្រះបរមគ្រូទ្រង់ជ្រាបបានល្បងលួងលោមដឹកនាំឲ្យកើតធម្មសង្វេគតក់ស្លត់រន្ធត់ចិត្តខំចម្រើន​វិបស្សនាដរាបដល់បានសម្រេចអរហត្តផលប្រកបដោយបដិសម្ភិទាញាណ ។ ហេតុនោះ ភិក្ខុ​សាមណេរ ឧបាសក ឧបាសិកាគួរជ្រះថ្លាខំសិក្សាផ្លូវលោកផ្លូវធម៌ឲ្យបានចេះដឹងគ្រាន់នឹងបានជាទី​ពឹងក្នុងបច្ចុប្បន្ននិងអនាគតកុំឲ្យខ្លួនប្រាណទទេខុងរលុងដូចស្គរធំ, កុំពញរោកនិយាយឥតខ្លឹមសារ​ពីព្រលប់ដល់ភ្លឺនាំខាតទឹកតែនិងបារីគ្មានលទ្ធផលអ្វីឡើយ ៕

និពន្ធក៍ៈ ព្រះតេជព្រះគុណព្រះមេគណ កេសរវិនយោ មហាត្រឹង យន់ ព្រះចៅអធិការវត្តដី​ក្រហម ថ្ងៃពុធ ១៣ រោចខែមិគសិរឆ្នាំកុរសប្ដស័ក ព.ស.២៥៣៩​ត្រូវនឹងថ្ងៃទី ២០ ធ្នូ គ.ស.១៩៩៥.