ចុះការធ្វើបុណ្យនោះត្រូវធ្វើយ៉ាងណានិងបានទទួលផលបុណ្យបើតាមខ្ញុំព្រះ ក៏ដូចជាអស់លោកទាំងឡាយដែលធ្លាប់សិក្សាអំពីប្រវត្តិនៃការធ្វើបុណ្យបានយល់ដឹងច្បាស់លាស់ស្ទើរគ្រប់គ្នាទៅហើយ តាមគម្ពីរក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាបានចារឹកទុកមកច្បាស់ថា ការធ្វើបុណ្យមាន៣យ៉ាង៖
១.ទានមយៈ បានដល់ការឲ្យទាន
២.សីលមយៈ បានដល់ការរក្សាសីល
៣.ភាវនាមយៈ បានដល់ការចំរើនភាវនា
អ្នកដែលបានធ្វើបុណ្យ ត្រូវធ្វើដោយស្មោះស ព្រោះបុណ្យនោះបានដល់គ្រឿងជម្រះចិត្តឲ្យស្អាត់បរិសុទ្ធិប្រាសចាកនូវមន្ទិលស្មៅហ្មង ។ រីឯការឲ្យទានក៏ឈ្មោះថាការធ្វើបុណ្យម្យ៉ាងដែរ តែមិនសូវបានបុណ្យស្មើនិងការរក្សាសីលទេ ការរក្សាសីលទោះជាបានបុណ្យច្រើនមែនក៏នូវទាបជាងការចំរើនចិត្តភាវនាដែរ ការចំរើនចិត្តភាវនាពិតជាការសាងបុណ្យបារមីប្រសើរបំផុតក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ។ តែទោះជាការធ្វើបុណ្យយ៉ាងណាក៍ត្រូវប្រកបព្រមដោយទានទាំង៣ប្រការនេះ ។ ការធ្វើបុណ្យនិងការឲ្យទាននោះ អ្នកធើ្វបានទទួលបុណ្យច្រើនឬតិចត្រូវអាស្រ័យដោយអង្គប្រកប៣ប្រការដូចតទៅ ៖
១. អ្នកធ្វើត្រូវធ្វើដោយចេតនា ធ្វើដោយបរិសុទ្ធ ធ្វើដោយសទ្ធា ធ្វើដោយចិត្តសប្បាយរីករាយនិងសទ្ធាញាណសម្បយុត្ត ។
២. អ្នកធ្វើត្រូវធ្វើដោយវត្ថុបរិសុទ្ធ ដូចជាបច្ច័យ៤មានចីវរប្បច្ច័យជាដើម បច្ច័យទាំងនោះត្រូវបានមកដោយធម៌ បានមកដោយសេចក្តីបរិសុទ្ធ មិនមែនបានមកដោយការកេងប្រវ័ញ្ចន៍ បៀតបៀនរបស់អ្នកដទៃ ឬបៀតបៀនខ្លួន ។
៣. អ្នកធ្វើត្រូវប្រកបដោយសោមនស្សបរិសុទ្ធ បានដល់សេចក្តីរីករាយក្នុងទានដែលខ្លួនបានធ្វើហើយ មិនមែនមានសេចក្តីសោកស្តាយទ្រព្យសម្បត្តិនោះឡើយ ។ ធ្វើ បុណ្យឲ្យធ្វើទៅតាមកម្លាំងទ្រព្យ កម្លាំងសទ្ធាដែលខ្លួនមាន កុំបង្ខំចិត្ត ព្រោះថា ពេលចិត្តសៅហ្មងធ្វើឲ្យចេតនាក្នុងបុណ្យមិនបរិសុទ្ធ ប្រែជាធ្វើ បុណ្យត្រឡប់បានបាបវិញ ព្រោះបៀតបៀនខ្លួនឯង ។ ការធ្វើបុណ្យឲ្យនិងទាននោះ កុំធ្វើដើម្បីអួតអ្នកដទៃឲ្យគេលើកសរសើរកុំធ្វើព្រោះគេបញ្ជោរ កុំធ្វើដោយចិត្តស្ដាយស្រណោះ ជាងនេះទៀត កុំធ្វើដោយសេចក្តីលោភលន់ហួសប្រមាណ គឺធ្វើបុណ្យហើយប្រាថ្នាសូមឲ្យបានសេចក្តីសុខសប្បាយ សេចក្តីសុខចំរើនជាមួយនឹងការដែលខ្លួនបានធ្វើបុណ្យនោះក៏គួរសមហើយ ។
ក្នុងមង្គលសូត្រលោកបានសមែ្តងថា បុពេ្វ កត បុញ្ញតា “ភាវនៃបុគ្គល អ្នកមានបុណ្យបានធ្វើទុកហើយពីជាតិមុន” ជាមង្គលដ៏ឧត្តម ព្រោះហេតុនោះបុណ្យទាំងឡាយដែលយើងបានទទួលក្នុងជាតិនេះ ដោយសារយើងបានកសាងសន្សំទុកពីអតីតជាតិមក ។
ការធ្វើបុណ្យត្រូវធ្វើដោយសទ្ធា ទើបបានបុណ្យបរិបូណ៌តាមកម្លាំងបុណ្យ ពេលមានចិត្តចេតនាក្នុងការធ្វើបុណ្យឬឲ្យទាន ត្រូវធ្វើដោយសេចក្តីបរិសុទ្ធស្អាតផូរផង ល្អព្រមតាមលក្ខណៈ ៣ ប្រការ ដូចបានពោលមកហើយខាងលើ ប្រសិនជាធ្វើបុណ្យទាំងប្រកបដោយចិត្តវិបស្សនាកម្មដ្ឋានផង ម្ចាស់ទានច្បាស់ជាបានទទួលផលបុណ្យបរិសុទ្ធដ៏អស្ចារ្យ បើយើងធ្វើបុណ្យដោយបរិសុទ្ធស្អាតព្រមដោយសទ្ធាស្មោះ គ្រាន់តែ១០រៀលខ្មែរសោះក៏បានអានិសង្សច្រើនក្រាស់ក្រៃ ព្រោះបុណ្យមិនមែននូវត្រង់ចំនួនទ្រព្យនោះទេ តែត្រង់ព្រមដោយសទ្ធា បុណ្យជាវត្ថុមានគុណតម្លៃដ៏ល្អិត អំណាចបុណ្យជាតម្លៃនៃគុណធម៌ដ៏ជ្រៅ មានកម្លាំងខ្លាំង អាចបណ្ដាឲ្យនាក់រាល់គ្នាបានសម្រេចផលល្អ សេចក្តីសុខចំរើនគ្រប់វេលាជាប្រាកដក្នុងជាតិនេះនិងជាតិខាងមុខមិនខានឡើយ ។បុណ្យធ្វើហើយដែលអាចទទួលបាននផលល្អលុះត្រាតែបដិគ្គាហកៈមានសីលបរិសុទ្ធឥតសៅហ្មង ប៉ុន្តេបើបដិគ្គាហកៈមានសីលមិនបរិសុទ្ធ ទាននោះក៏រមែងមានមន្ទិលផងដែរ ប្រៀបដូចជាព្រោះស្រូវលើដីល្អមានជីរជាតិទឹកត្រជាក់ឧត្តមសម្បូរណ៌គ្រប់យ៉ាង គ្រាប់ស្រូវនិងមានវាសនាដុះលុតលាស់ស្រស់ខៀវខ្ចីល្អឡើងបាន ចំណែកគ្រាប់ត្រូវធ្លាក់ទៅលើទីទួលដីស្ងួតហួតហែងខ្វះទឹក ដីមានតែជាតិបង្រៃគ្រាប់ស្រូវនោះប្រាកដជាស្វិតស្ងួតខូចមិនអាចណាដុះឡើងបានឡើយ ។
បុគ្គលមួយចំនួនមាននិស្ស័យខ្ពស់បានតាំងចិត្តស្ម័គ្រកាយថ្វាយខ្លួនចូលផ្ញើបំរើក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាប្រាថ្នាឲ្យរួចផុតសង្សារវដ្តនិងព្យាយាមបដិបត្តិធម៌ដើម្បីមគ្គផលព្រះនិព្វាន ព្រះគុណទាំងឡាយនោះជាស្រែបុណ្យដ៏ប្រសើរ បើយើងមានបុណ្យកុសលបារមីដ៏ល្អតភ្ជាប់មកពីអតីតជាតិ បុណ្យបារមីនោះជាកម្លាំងវេសនានាំមកឲ្យជួបនឹងព្រះគុណជាស្រែបុណ្យល្អបដិបត្តិដ៏ល្អ បើបុណ្យវាសនាតិចមិនចំរើនត្រឹមតែបានជួបព្រះគុណជាស្រែបុណ្យមិនល្អហើយបដិបត្តិមិនបានល្អ ធ្វើឲ្យផលបុណ្យដែលបានមកតាមនិស្ស័យរបស់បុណ្យ ។
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់សំដែងថា វត្ថុទានក៏ជារបស់បរិសុទ្ធល្អ ចេតនានៃការធ្វើទានក៏បរិសុទ្ធល្អ ហើយតែងធ្វើឲ្យទាននោះមានផលច្រើនឬតិចអាស្រ័យលើស្រែបុណ្យផងដែរ ព្រះគុណដូចគ្នាតែមានគុណធម៌ខុសគ្នាផ្ទៃស្រែបុណ្យក៏ខុសគ្នា បុគ្គលចូលមកបួសនៅក្នុងសំណាក់ព្រះពុទ្ធសាសនា ព្រះ អង្គបានកំណត់ឲ្យត្រឹមតែសម្មតិសង្ឃប៉ុណោះ ព្រះសង្ឃដោយពិតប្រកដបានដល់បុគ្គលដែលបានបួសហើយបដិបត្តិបានបន្លុះព្រះធម៌ជាន់ខ្ពស់ជាព្រះអរហត្ត អរហន្ត បើទាបបំផុតក៏បានសម្រេចត្រឹមសោតាបន្នដែរ ព្រះសង្ឃទុកដូចជាសំពៅមាសនាំសម្បតិ្តបុណ្យរបស់អ្នកស្រុកផើ្ញពីត្រើយនេះទៅកាន់ត្រើយនាយឬជាបុរសប្រៃសណីយ៍មានតួនាទីទទួលផលបុណ្យរបស់យើងធ្វើរួចហើយជួយជូនដល់ដៃអ្ននចាំទទួលយ៉ាងហ្នឹងឯង ។ល។
អ្នកស្រុកធ្វើបុណ្យឧទ្ទិសភាគផលកុសលត្រូវនិមន្តព្រះសង្ឃចម្លងនូវសទ្ធា ពិព្រោះព្រះសង្ឃទុកដូចជាស្រែបុណ្យ តួយ៉ាងយើងចង់ផ្ញើវត្ថុឬជូនដំណឹងតាមសំបុត្រទៅកន្លែងណាមួយត្រូវពឹងលើអ្នកនាំសារឬឆ្លងកាត់ពួកសេវ៉ាប្រៃសណីយ៍ បើយើងមិនបង់ពន្ធបិទតែមទេ អ្នកនាំសារក៏មិនអាចណាបញ្ជូនវត្ថុឬដំណឹងរបស់យើងទៅបានដែរ ម្ចាស់ទានត្រូវបំរុង(បុណ្យ)ចាយសេវ៉ាបានសេចក្តីថា គឺយើងត្រូវមានសេចក្តីល្អរបស់ខ្លួន បុណ្យកុសលត្រូវភ្ជាប់ជាមួយនឹងព្រះសង្ឃដែលមានកម្លាំងបុណ្យខ្ពស់អាចជួយទានរបស់អ្នកផ្ញើឲ្យទៅដល់ត្រើយបានដោយសុខស្រួល ព្រោះព្រះសង្ឃមានសេចក្តីមេត្តាជាកណ្តាលភ្ជាប់បុណ្យបញ្ជូនបុណ្យទៅឲ្យអ្នកទទួលបានដោយអនុមោទនា ។
ព្រះសម្មសម្ពុទ្ធទ្រង់សំដែងថា សុខោបុញ្ញស្ស ឧច្ចយោ “ការសន្សំបុណ្យរមែងនាំមកនូវសេចក្តីសុខ” ការសន្សំបុណ្យឬការឲ្យទានក៏ដូចគ្នា ការកសាងផ្លូវទៅអនាគតដែលរោយដោយលំអងកុលាបក្រអូប គឺបុណ្យធ្វើឲ្យផ្លូវដើរនោះរាបស្មើរល្អ មិនមានសេចក្តីអន្តរាយរដិបរដុបជំពប់ដុំក្រួសដួលដោយប្រការណាឡើយ បើយើងជាអ្នកមានបុណ្យកុសលជាមូលដ្ឋានរបស់ផ្លូវហើយ ក៏ដូចជាយើងបានធ្វើដំណើរដើរតាមថ្នល់មាសនៅនាយស្ថាសួគ៌អញ្ជឹងឯង ច្បាស់លាស់ណាស់ចំពោះអ្នកមានសីលមានគុណធម៌ខ្ពស់ មានសមាធិល្អ មានចិត្តបរិសុទ្ធស្អាតផូរផងជាបុណ្យកុសលដោយពិតៗ ទើបអាចឧទ្ទិសផលបុណ្យទៅឲ្យខ្លួនបាន ៕
ធ្វើបុណ្យឲ្យតាមកម្លាំងទ្រព្យ លើសខ្វះមិនគាប់ដែលខ្លួនមាន
នាំឲ្យស្ដាយក្រោយនាំខូចទាន ចំណាយធនធានឥតបានផល ។
សាងល្អក្រណាស់ដូចស្រះទឹក ប្រឹងល្ងាចប្រឹងព្រឹកកុំបណ្ដោយ
ទោះទាំងទឹកភ្នែកជ្រែកក៏ដោយ ចុងក្រោយផលបានក្សាន្តសុខា ។
នាំឲ្យស្ដាយក្រោយនាំខូចទាន ចំណាយធនធានឥតបានផល ។
សាងល្អក្រណាស់ដូចស្រះទឹក ប្រឹងល្ងាចប្រឹងព្រឹកកុំបណ្ដោយ
ទោះទាំងទឹកភ្នែកជ្រែកក៏ដោយ ចុងក្រោយផលបានក្សាន្តសុខា ។
ដោយៈ ភិក្ខុ អគ្គមុនី តាំង ណា រិន្ទ
No comments:
Post a Comment