តូរ្យតន្រ្ទីយ៍ខ្មែរ

ជាតិខ្មែរពេញចិត្តនិងតូរ្យតន្រ្ទីណាស់! ឯឧបករណ៍គឿងភ្លេងខ្មែរមានច្រើនប្រភេទគឺពិណពាទ្យឆៃយុំា,ស្គរជ្វា,សាដៀវ,ប៉ីអរ,ខ្លុយ,ស្រឡៃ,ចាប៉ីដងវែង,សងេ្ខ,និងភេ្លងរាំ។អ្នកភេ្លងហាត់ហ្វឹកស្ទាត់ជំនាញប៉ិនប្រសប់បញ្ចេញកាយវិការល្អមើលគួរឲ្យទស្សនាមិនចង់ដាក់ភ្នែកមុននិងប្រគំដេញដំផ្លុំកូតទំនៀមខ្មែរត្រូវតែសែនព្រេនគ្រូខ្មៅសេ្តចភ្លេងសិន។ប៉ុនែ្ត អ្នកភ្លេងច្រើនហៅថាសែនព្រះពិស្ណុការវិញ,យើងគេទាំងអស់គ្នាស្តាប់ឮសព្ទសំឡេងលាន់គ្រលួចលន្លង់លន្លោចព្រឺរោមស្បែក នឹកដល់ខ្មោចដូនតាយើងសម័យអង្គរ។
ឯឈោ្មះភ្លេងខ្មែរមានច្រើនណាស់! ឧទាហរណ៍ អង្គររាជ,សេ្តចផ្ទំ,កន្សែងក្រហម,កាត់ត្រើយដំរីយោលដៃ,ខ្នើយទឹមចងដៃ,សាកនេ្ទល។ល។ ហេតុនេះ,យុវ័ននារីមាមីងយាយតានិងព្រះសង្ឃមិនត្រូវពេបជ្រាយរិះគន់ ភ្លេងបុរាណព្រេងនាយខ្មែរទេ,ភ្លេងនេះគេកសាងឡើងយូរឆ្នាំហើយ,តាំងពីនគរភ្នំចេនឡា មហានគរ ឧដុង្គមានជ័យ បន្ទាយលងែ្វក រហូតមកដល់ក្រុងភ្នំពេញសព្វថៃ្ងនេះ៕


និពន្ធដោយ ព្រះកេសរវិនយោ មហាត្រឹង យន់ សមេ្តចព្រះមេគណខេត្តត្រាវិញ,ថៃ្ងច័ន្ទ១កើត ខែបុស្ស ព.ស.២៥៣៤,ត្រូវនឹងថៃ្ងទី១៧/១២/១៩៩០៕